Pryspiv:
Kilometry tras, polotna dorih,
Vsi vedut' v odyn yedynyi bik,
Misce, nemaye de koloriv
Laskavo prosymo u misto chorno-bilych sniv. (ves' kuplet – 2)

U nevidomych krayach, nevidomiy krayini,
Zyv sobi odyn chudoznyk, malyuvav dyvni kartyny,
Hodyny, dni, zachlynayuchys' u farbach,
Shukav sebe v polotnach prychudlyvych nezvychaynych.
Nochamy ne spav, son yomu ne potriben,
Vse, shcho potribno, – kolory na palitri,
Vsi dni splyvaly u perepletinni farb,
Molbert zamist' pary ochey, shcho znaly pravdu.
Vin yich zabuv, zabuv, shcho bulo do toho,
Zyttya yoho teper – terytoriya bez lyudey, vidtodi
Zodna lyuds'ka dusha ne stupala
V yoho maysternyu, v cey samotnosti zamok.
Vin oslip, chudoznyk bilshe ne bachyv,
Vid temryavy, yakoyu otochyv sebe, u yashchyk,
Schovavshy pochuttya y use svoye mynule,
Na pidlozi plyashky, shcho ne dayut' yomu zasnuty.

Pryspiv

Yshly misyaci, za nymy chas bih rokamy,
A nash chudoznyk ne mih bilshe malyuvaty,
Yedynyi promin, shcho davav bidnomu svitlo –
Zhas, nazavzdy, vidobrazen ne vydno.
A z chasom zabulysya kolory,
Zabuv, yakymy farbamy kolys' vin tvoryv,
Zahruznuvshy u dvoch, yaki vin shche ne zabuv,
Stvoryv nuarnyi svit, u vidchayi yoho sut'.

Zachid soncya chorno-bilyi i schid soncya tez,
I nemaye zodnych znachen kolir lystya derev,
Chorno-bile nebo y zori, chorno-bile vse,
Chorno-bili inkrustaciyi prykrasyly serce. (ves' kuplet – 2)

Ce misto, yake pobuduvav vin u sni,
Ce ostannya kartyna, yaku chudoznyk stvoryv,
Teper vin vze ne plache, bo vin teper ne odyn,
Yoho zustrinut' lyudy z mista chorno-bilych sniv. (ves' kuplet – 2)

Pryspiv