Klitka dumok, stiny chotyry v nebo,
Puls bez obmezen, spohady u moyich venach,
Vechir, tuman, rozmyte svitlo nashe
Zhaslo, ne svityt' i, mabut', tak bude krashche.
Ne plach ty, chuyesh, vytry soloni slozy,
Viz'my v svoyi doloni krapli muzyky cholodni,
S'ohodni prokydayus', a, moze, y zasynayu,
De son, a de realnist' ya teper ne rozriznyayu.
Koly zhadayu muzyku pid doshchem, dvoye sered tysyach,
Mokri ruky, shcho splelys' v odne,
I skilky shchastya bachyv ya v tych ochach,
Chy to zdalos'? Pomylyvsya, choch i tak chekav
Nevze ne tak? Nevze taky nasnylos'?
Nevze taky ya spav? Nevze darma poviryv?
Dyvno, cholodno, zdavavsya takym spravznim,
Son, shcho teper nemaye niyakych znachen.

Znykayu v nebi, v tumani c'oho dyvnoho mista,
Ya na sceni shukaty budu problysky svitla,
Ya vidkrytyi dlya nych, hlyadachiv moyich dram,
Yaki vpevneni budut', shcho ya vs'oho lysh zihrav,
Shcho ce nespravzni vsi shramy, shcho ce zvychayna vystava,
Shcho ce sumna taka rol, yaku zihrav ya tak vdalo,
Shcho tak za hrymom svoyu posmishku naspravdi chovav ya,
Shcho ce vs'oho lyshe p’yesa, yaku uspishno postavyly.

Padayu vnyz i v toy ze chas pidiymayus',
A nayivni hlyadachi pravdy nikoly ne vznayut',
Chto ya takyi? Teper ce vze nemaye sensu,
Prymiryayu cey obraz na poshmatovane serce.
Zabuvayu cyu vidstan, vsi nochi v poyizdach,
Prybuttya v nashe misto, koly tak shchyro chekav,
I vze ne treba shukaty v kalendaryach vilni dni,
Bo ty mene ne chekayesh, i ya tut znovu odyn.