Ya zabyvayu usi dveri, zabuvayu, de vychid,
Nu i dlya choho tak krychaty? Sydity usim tut tycho.
Ya vypav iz syuzetu, chornylom pyshu cey lyst vam,
Yak dyvno, koly nebo staye takym chorno-bilym.
Ya viryv, pravda, viryv, zhorayu vze ostatochno,
Moya usim porada – ne zabud'te pro sonce,
I buv by, mabut', radyi zabuty noty, vsi znaky,
A teper lyshe znykaty, ya proshchayus' bez vsyakych
Kompromisiv, umov, nepotribnych "ale",
Vashych poroznich rozmov, de vse take nezyve,
Na chotyry dni znykayu iz polya vashoho zoru,
Shchob potim povernutysya y pochaty use znovu.
Do krovi, do nestyamy tyahty sebe miz ryadamy,
Vykydayuchy istoriyi, shcho vkleyilysya v pam’yat',
Vbyvayuchy mynule, yedynu shchaslyvu osin,
V alkoholi yaku teper topyty dovelosya.
I vse, shcho zalyshayet'sya, – pysaty veseli pisni,
"Chey, Noyzi, tvoya muzyka sumna, de z pozytyv?"
A dechto tam kyne frazu, shcho snih shche ne pot'myanishav,
Takyi bilyi, yak ranishe, y vzahali use nayhirshe
Vze davno-davno pozadu, poperedu tilky svitlo,
Toz ne treba malyuvaty ci temni, cholodni virshi,
Nu, naskilky ce vse smishno, ne treba vashych porad,
Rozberusya yakos' sam, sebe iz hlybyn distanu.
Za pravdu spryimayu ya kozen dotyk, kozne slovo,
Depresanty zapuskayu po venach, vbyvaye holod,
U statyci zavysla feyeriya vynyatkova,
Snih i cholod vsi zmyvayut' kolory tvoyi kazkovi.
Ty zyvy sobi, yak zavzdy, zabuvay usi ryadky,
Yaki narodzuvalys' v zoshytach u zvukach nashych dniv,
Yaki, yak vyyavylos' nashymy y nikoly ne buly,
Adze komus' zabraklo shchyrosti postavyty krapky.
Tut i pryspivu ne treba, cya muzyka – kryk dushi,
I ya pyshu te, shcho ya chochu, probachte, ya ne chotiv
Vas zasmuchuvaty notamy sumnymy v kupletach,
Bo vy taki vsi zyttyeradisni, shchaslyvi, veseli.
Nu, a koly zalyshayetes' naodynci z soboyu,
To, mabut', tez vidchuvayete lehki dotyky bolyu,
Mabut', tez tebe hryze shchos' kozen den, po vechorach,
Ale ziznatysya u c'omu ne mozesh, chiba ne tak, a?
Idiotyzm, novitni zahnani lyudy,
Zahnaly sebe u kut, zabuly usi marshruty,
Zaplutani u kontaktach, de status, napevno, maksymum
Na shcho vony spromozni, shchob diyty do rezultatu.

A lyubov taky vmyraye, zhoraye vze do kincya,
Vsyu melodyku fantaziyi akordamy vbyvav,
Evtanaziya osinnoho spalachu u zirkach,
Povertayusya do svitu, de muzyka lysh odna. (ves' kuplet – 2)