Znykayuchy u prostorach vidsutnosti zirok,
Znykayuchy bez kosmosu, padayuchy u son,
Letarhiya na try misyaci, miscya nemaye, stop,
Zupynit'sya, aby serce zrobylo chocha by krok.
Sered nytok, shcho splitayut'sya v nebesnu mozayiku,
Choch kovtok meni lyubovi podaruyte, blahayu vas,
I ne znayu ya chy zavtra prokynusya chy ne vstanu,
Ya ne v stani zalyshatys' bez tebe tut ostannim,
Sered vsich cych rozmalovanych, prychovanych lyudey,
Pobud' zi mnoyu tut, na chvylynu choch lyshe,
Na sekundu, choch na myt' ne zalyshay mene odnoho
Iz virshamy naodynci, ne dozvol vpasty u komu.
Zirkovymy vizerunkamy poeziyu dopovny,
Domalyuy do cych ryadkiv lyubovi spovnenyi pohlyad,
Nevtomnymy spodivannyamy u svitlo, shcho vze poryad,
Ya daruyu tobi prostir, yoho ne vkrade nichto vze.

Pryspiv:
Rozdily zi mnoyu svitlo i syayvo usich planet,
Dotorknysya do bezmeznosti, lety tilky vverch,
I nikoly vnyz ne paday, ne dyvysya na dno,
Ne kazy zodnoho slova, ce nashe nime kino.
I zakony prytyahannya stvoreni ne dlya nas,
Proty pravyl letymo i nizashcho ne mozem vpasty.
Bez chasu i bez prostoru, prosto nad okeanom,
U bezkrayi, nad hlybynamy my razom znykayem.

Ce lyshe moya uyava, fantaziyi koloriv,
Malyunky, shcho bez sliv stvoryty by ya ne zmih,
Rozumiyu, znayu, shcho svitla taky nemaye,
Ta znayty vse z taky chochu choch metr nashoho rayu.
Ya z krayu stoyu, istoriyu cyu vyvchayu,
Pohlyadom u nebo, a potim cymy ryadkamy,
Mov kamin na shyyi te, shcho ne vstyh skazaty,
Slova, shcho rozchynylysya miz sonyachnymy dnyamy,
Miz chvylyamy solonymy, miz dotykom pisku,
Pid chmaramy, pid pohlyadamy teploho doshchu,
Miz nochamy u bezsonni, de my razom ne znykaly,
Choch stoyala ty tak blyz'ko, ta navkolo shum i hamir
Ne dozvolyly ilyuziyu zdiysnyty u realnist',
Zalyshayet'sya lysh muzyka y slova neidealni,
Shcho chornylamy dozvolyat' pravdu rozmalyuvaty,
Shcho tak rvalasya na volyu, lamayuchy bezlich pravyl.

Pryspiv