Weresnewi doszczi...
Odjahnułys' w płaszczi łjudy.
Swit wid chołodu wkljak
i teper tilky tak bude.
Czy nastaw Strasznyj Sud,
czy jakyjs' p’jatyj kut, może?
Widpusty nam hrichy,
daj nam nohy suchi, Boże!

A na Tajiti żywut' u
neskinczennim liti.
Banany żujut'
i bajdyky b’jut'...
Chocz triszky by
nehrom pobut'!

Nad toboju dira,
a pid neju stara diżka.
Weresnewyj kapryz –
krapli padajut' wnyz, w liżko.
Baczu ruky twoji,
baczu nohy twoji syni.
Choczu tebe zihrit',
ałe wse bulkotyt' w pini...

Jaka pohoda –
taka twoja krasa i wroda.
I w tepłe żyttja
nema worottja –
Zamerzły usi poczuttja!

Obkałjużenyj swit
u połoni sjujit chmarnych.
Tysjaczi parasol
i połamanych dol marnych.
Zachowatys' meni
najawu, czy wwi sni nide.
U oczach mojich żach
i dirjawyj mij dach jide...

Ukrały lito!
Zrobyły zamist' neba syto.
I wynnych nema –
szukaty darma,
Dlja bidnych łyszyłas' zyma.

Łypnewi ranky
Pokłały u szwejcars'ki banky.
Łysz chmary u nas
i tilky szczoraz
zrostaje rachunok za haz. (2)