Ofelija na paru hodyn

Ty nyni wyhljadajesz
Swjatkowo i jakos neperesiczno.
Ty posmiszkoju sjajesz,
Wona u tebe duże erotyczna.

A szcze hodynu tomu ty padała z nih
Ta skynuła ty wtomu i łunaje twij smich,
I promeni tajemnych wtich u oczach twojich.

Twoji usta, mow tropik,
W nych dywnyj smak i opik.
I tjażko meni wmyt osjahty,
Szczo ce je dijsno ty.

Ty sebe poczuwajesz,
Nemow ta kinozirka w Holiwudi,
A pohljadom błukajesz
Po swojij dwokimnatnij chałabudi.

De dzerkało rozbyte i połamanyj fen
I suknja pereszyta alja P’jer Karden.
Nide nema u switi takych holiwudskych scen.

Ty nyni dajesz wystawu,
Szampanske p’jesz ta kawu.
Ofelija na paru hodyn
Swojich urodyn.

Ałe poditys nide,
Zawżdy kołys zakinczujetsja swjato.
Rozijdutsja susidy
I zawtra znowu bude czorna data.

I, jak joho zrobyty, nełehkyj toj krok:
Wid opłeskiw ta sceny do brudnych tariłok,
Spustytysja u hrisznyj swit z wysoty zirok?

Ty znowu zajszła, ty zwykła,
A ta, szczo buła – des znykła.
Jaka iz dwoch nasprawdi je ty?
Dopomoży znajty! (3)