Swite tychyj, kraju myłyj,
Moja Ukrajino!
Za szczo tebe spłjundrowano,
Za szczo, mamo, hynesz?
Czy ty rano do schid soncja
Bohu ne mołyłas'?
Czy ty ditoczok nepewnych
Zwyczaju ne wczyła?
"Mołyłasja, turbuwałas',
Deń i nicz ne spała,
Małych ditok dohljadała,
Zwyczaju nawczała.
Wyrostały moji kwity,
Moji dobri dity,
Panuwała i ja kołys'
Na szyrokim switi, –
Panuwała... Oj, Bohdane!..
Nerozumnyj synu!
Podywys' teper na matir,
Na swoju Wkrajinu,
Szczo, kołyszuczy, spiwała
Pro swoju nedołju,
Szczo, spiwajuczy, rydała,
Wyhljadała wołju.
Oj, Bohdane, Bohdanoczku!
Jakby buła znała,
U kołysci b zaduszyła,
Pid sercem pryspała.
Stepy moji zaprodani
Żydowi, nimoti,
Syny moji na czużyni,
Na czużij roboti.
Dnipro, brat mij, wysychaje,
Mene pokydaje,
I mohyły moji myli
Moskal rozrywaje...
Nechaj ryje, rozkopuje,
Ne swoje szukaje,
A tym czasom perewertni
Nechaj pidrostajut'
Ta pomożut' moskałewi
Hospodarjuwaty
Ta z materi połatanu
Soroczku znimaty’...
Naczetwero rozkopana,
Rozryta mohyła.
Czoho wony tam szukały?
Szczo tam schoronyły
Stari bat'ky?..