Ne narikaju ja na boha,
Ne narikaju ni na koho.
Ja sam sebe, durnyj, durju,
Ta szcze j spiwajuczy. Orju
Swij perelih – ubohu nywu! –
Ta j siju słowo. Dobri żnywa
Kołys' – to zijdut'. I durju
Sebe – taky, sebe samoho...

Orysja ż ty, moja nywo,
Dołom ta horoju!
Ta zasijsja, czorna nywo,
Wołeju jasnoju!
Orysja ż ty, rozwernysja,
Połem rozstełysja!
Ta posijsja dobrym żytom,
Dołeju połyjsja!
Rozwernysja ż na wsi boky,
Nywo – desjatyno!
Ta posijsja ne słowamy
A rozumom, nywo!
Wyjdut' łjude żyto żaty,
Weseliji żyta!
Rozwernysja ż, rozstełysja ż,
Ubohaja nywo!

Czy ne durju sebe ja znowu
Swojim chymernym dobrym słowom?
Durju! Bo łuczcze oduryt'
Sebe – taky, sebe samoho,
Niż z worohom po prawdi żyt'
I wsuje narikat' na Boha.