Mandruwaw chtos' krajamy ta zitknuws' iz stinoju,
Ta j probyw hołowow tak, szczo bryznuła krow
W synje nebo zirkamy.
Sławno, jij-bohu, ti zirky zapałały,
I todi meni bat'ko skazały,
Szczob ja wże zbyrawsja w dorohu.

Sławna doroha proljahała łuhamy.
Ja jszow i szukaw chto buw smert',
A teper koho bratom nazwały.
A win tycho stojaw za mojimy płeczyma.
Win spokijno stojaw i dywywsja na mene
Skljanymy oczyma.

A za horoju w haju wydniłasja ridna stricha,
Stricha chowała tycho gwerowu stal.
Ja ż na prochannja mamy iszow z czystymy rukamy,
Ta w serci mojemu łunko spiwaw Nachtigall!

Daj meni ruku; kłycze sławna doroha.
My pidemo po nij u nawkołysznij swit
Pid prowodom Boha.
Ta toj brat łysz stojaw na sucwitti kałyny,
Joho palci sudomno styskały
Tiło mojeji dytyny.

A za horoju w haju wydniłasja ridna stricha.
Stricha chowała tycho gwerowu stal.
Ja ż na prochannja mamy iszow z czystymy rukamy,
Ta serce moje uszczent rozrywaw Nachtigall!