B’jut' porohy, misjac' schodyt',
Jak i persze schodyw...
Nema Siczi, propaw i toj,
Chto wsim werchowodyw!
Nema Siczi; oczerety
U Dnipra pytajut':
"De-to naszi dity diłys',
De wony huljajut'?"
Czajka skyhłyt' litajuczy,
Mow za dit'my płacze;
Witer wije, Sonce hrije
Na stepu kozaczim.
Na tym stepu skriz' mohyły
Stojat' ta sumujut';
Pytajut'sja u bujnoho:
"De naszi panujut'?
De panujut', benketujut'?
De wy zabaryłys'?
Wernitesja! dywitesja –
Żyta pochyłyłys',
De pasłysja waszi koni,
De tyrsa szumiła,
De krow ljacha, tataryna
Morem czerwoniła.
Wernitesja!" – "Ne wernut'sja! – zahrało, skazało
Synje more. – ne wernut'sja,
Nawiky propały!"
Prawda, more, prawda, synje!
Takaja jich dolja:
Ne wernut'sja spodiwani,
Ne wernet'sja wolja.
Ne wernut'sja zaporożci,
Ne wstanut' het'many,
Ne pokryjut' Ukrajinu
Czerwoni żupany!
Obidrana, syrotoju
Ponad Dniprom płacze;
Tjażko-ważko syrotyni,
Ta nichto ne baczyt'...
A do toho – Moskowszczyna,
Kruhom czużi łjudy.
"Ne poturaj", może, skażesz
Ta szczo z toho bude?
Nasmijut'sja na psałom toj,
Szczo wyllju slozamy;
Nasmijut'sja... Tjażko, bat'ku,
Żyty z worohamy!
Tilky woroh, szczo smijet'sja...
Smijsja, łjutyj wraże!
Ta ne duże, bo wse hyne, –
Sława ne poljaże;
Ne poljaże, a rozkaże,
Szczo dijałos' w switi,
Czyja prawda, czyja krywda,
I czyji my dity.
Nasza duma, nasza pisnja
Ne wmre, ne zahyne...
Ot de, łjude, nasza sława,
Sława Ukrajiny!
Bez zołota, bez kamenju,
Bez chytroji mowy,
A hołosna ta prawdywa,
Jak Hospoda słowo!