Ja znow tynjajusja po wułycjach, po neochajnych, po neczystych,
prydywljajus', prysłuchajus', szczos' nezwyczajno-osobływe dlja sebe szukaju,
a budeń swij rytm ob asfalt wybywaje, wsi taki zakłopotani, wsi kudys' pospiszajut',
i po c'omu morju burchływomu ja mow korabel propływaju,
bereh swij wyhljadaju, do koho czy do czoho prystaty szukaju.
Po znajomych miscjach wkotre znowu błukaju,
mriji p’janki u dumkach płekaju i bilsz ninaszczo, ninaszczo ne zważaju.

Pryspiw:
Osiń, zyma, lito, wesna,
des' zabaryłas' radist' moja.
Osiń, zyma, lito, wesna,
des' zabaryłas' radist' moja.

Takych istorij wy mabut' sotni znajete, pro te jak chtos', kudys', za czymos' błukaje, skilky paperu spysano, skilky sliw skazano, wsi pisni zaspiwani i dysky zołoti otrymani,
ta u mori banalnosti ja ne wtopłjusja, a do arhumentaciji prostoji ta perekonływoji wdajusja, bo ce łysz pro mene, ce moje żyttja, ce moji turboty i moji poczuttja,
ce sprawżnje ja znaju, ja ce widczuwaju, mriji p’janki ce ne mylni bulky,
w nych nemaje miscja zradływym oczam, w nych ne maje miscja falszywym słowam.
Wsi ci wybryky dyki i rozfarbowani pszyky my łyszajemo pocinowuwaczam neosjażnoji pychy,
my na wirnij dorozi, łysz pytannja czasu stojit' pered namy,
wy pobażajte uspichu nam.

Pryspiw (2)