Huljały po mistu po trotuaram,
po hazonam, w metro po wahonam.
Szljałysja z ranku do pizńoji noczi,
sami ne znały czoho my choczem.
Sami ne znały czoho błukajemo,
Sami ne znały czoho szukajemo.
Wysoko w nebi je jasni zori,
jich w misti ne wydno, jich wydno w poli.

Pryspiw:
Oijjaoła...

Dychannja mista czariwne, terpke,
dlja koho sołodke, a komu hirke.
W architekturnych dżunhljach wyruje żyttja,
wtratyw pylnist' i tebe wże nema.
Tut hotujut' koktejl nadzwyczajnoho smaku,
inhredijentiw u ńomu powno usjakych.
Potworne j prekrasne, harne j hydke,
odnym słowom, wse na szczo zdatne płem’ja łjuds'ke.
I toj, chto u misti perebuwaje,
cej czudo koktejl neodminno wżywaje,
znaje ne znaje, chocze czy ni,
u deń u noczi, u deń u noczi.
Czasom nam kajf, nas manjat' wohni,
a czasom nam choczet'sja zwidsy wtekty!

Pryspiw

Dumy, moji dumy, łycho meni z wamy,
pryjdit' do mene pohoworymo razom.
Treba nam dumy szczos' zminyty,
bo bilsze nemożna tak uże żyty.
Możemo zminyty szyło na myło,
możemo zminyty liwo na prawo,
możemo zminyty nebo na zemłju,
chocza b wid toho nam łehsze stało!

Pryspiw