Chłop’ja kupajet'sja w rici za sełom,
bihaje po wodi, płjuskaje burulkamy do soncja,
szczo aż naraz zahrały wesełkoju.
Se uwydiw win perszyj raz i wyskoczyw z riky.
Stojaw na zełenim moruzi nedałeko zahorod ta werb,
szczo smijałysja sribnym łystjam u sonci.
Uspokojiwsja i pobih znowu u wodu.
Puskaw "kaczky" kamincjamy ta łowyw rybu.
Wtim uczuw nad soboju hamir ptachiw,
hljanuw whoru – hołuba propast' nad nym,
opustyw oczi na wodu – ta sama bezkoneczna propast' pid nym.
Uczuwszy nad soboju hamir ptachiw,
hljanuw whoru – hołuba propast' nad nym,
opustyw oczi na wodu – ta sama bezkoneczna propast' pid nym.
Hołuba propast' nad nym, bezkoneczna propast' pid nym.

Pryspiw:
Swit obertawsja, chłopczyna ne wydiw na nim nikoho j niczoho – czuw łysz sebe. (2)

Uczuwszy nad soboju hamir ptachiw,
hljanuw whoru – hołuba propast' nad nym,
opustyw oczi na wodu – ta sama bezkoneczna propast' pid nym.
Se tak joho wrazyło, szczo win wraz wyskoczyw z riky.
Pyrsnuw z wody, jak oparenyj, prypaw do zemli i skryw łyce.
Schopywsja obirucz trawy, aby ne złetity ni w odnu, ni w druhu hłybiń.
Pidojmaw bojazko oczi wid zemli, w hołowi szumiło,
hljadiw sprokwoła na nebo i wse derżawsja zemli.
Trymajuczys' obirucz trawy, aby ne złetity ni w odnu, ni w druhu hłybiń.
Pidojmaw bojazko oczi wid zemli, w hołowi szumiło,
hljadiw sprokwoła na nebo i wse derżawsja zemli.
Hljadiw na nebo i wse derżawsja zemli.

Pryspiw (2)