Dywłjus' na sebe w dzerkało j ne możu zrozumity,
Czomu ja takyj harnyj i czomu takyj tałanowytyj?
Wyhaduju mełodiji harmoniji czariwnoji
I fiłosofs'ki teksty hłybyny nejmowirnoji.
Ja choczu, szczob mij hołos usi piznawały,
Moji pisni spiwały, usi słowa napam’jat' znały.
Ja choczu zachłynutysja sławoju nehirkoju,
Ja choczu staty sprawżńoju super-puper-zirkoju!
Ałe szczob use ce maty,
Treba zowsim nebahato!

Prokrutit' cju pisnju po radio!
Prokrutit' cju pisnju po radio! O-o-o!
Prokrutit' cju pisnju po radio!
Prokrutit' cju pisnju po radio! O-o-o!

Ja choczu zarobljaty wełyki-prewełyki hroszi,
Bo chocz wony pohano pachnut', ałe taki choroszi!
Katatysja po mistu w błyskuczomu dowhomu limuzyni,
J kupuwaty reczi w dorohomu mahazyni.
Ja choczu, szczob mene łjubyły wysoki fotomodeli,
Szczob z nymy rozważatysja w p’jatyzirkowomu hoteli.
Powisyty na szyju try kiłohramy zołota
I szczob w żytti ne braty w ruky ni serpa, ni mołota!
Ałe szczob use ce maty,
Treba zowsim nebahato!

Prokrutit' cju pisnju po radio!
Prokrutit' cju pisnju po radio! O-o-o!
Prokrutit' cju pisnju po radio!
Prokrutit' cju pisnju po radio! O-o-o!

Ne wse w żytti tak prosto, ne wse w żytti tak jasno –
Prynis pisni na radio, ta, jak zawżdy, prynis newczasno!
Nehidnoho formatu, kompromatu nebahato
I żodnoho nema firmowoho hitarnoho kwadratu!
Nu, jak bez płahiatu? Nu, chiba ż tak można hraty?
Nam potribno rehuljarno strimko rejtynh pidijmaty!
A wy ne widriznjajetes' pryjemnymy maneramy,
Do toho ż, wasza tworczist' ne pidkripłena paperamy!

Nu, prokrutit' cju pisnju po radio! O-o! O-o!
Prokrutit' cju pisnju po radio! O-o-o!
Prokrutit' cju pisnju po radio! O-o! O-o!
Prokrutit' cju pisnju po radio! O-o-o!