Jak uże nabrydło czuty znowu i znowu
Porożni bałaczky, pafosni rozmowy!
"Mowa kałynowa"... "Pisnja sołow’jina"...
Szcze trochy pobałakajemo – znykne Ukrajina!
Zhubyły kulturu, zabuły istoriju,
Poczuwajemosja zajdamy na swojij terytoriji.
Wirymo czużym, swojim ne dowirjajemo,
Rozwodymo rukamy – majemo, szczo majemo!
S'ohodni bratajemosja, szczob zawtra prodaty.
Kum ide na kuma, brat ide na brata.
Nacionalna ideja, jak zasib spekuljaciji.
Zdobuły derżawu, wtratyły naciju...
Koły ż u narodu bilsze nemaje widwahy,
Nemaje własnoji hordosti, nemaje samopowahy,
Koły kożen za sebe u swojij chati skraju –
U takoho narodu i herojiw nemaje!

Pryspiw:
Ja ne choczu buty herojem Ukrajiny –
Ne cinuje herojiw moja krajina!..

Podywit'sja na ńoho – win s'ohodni w udari!
Prawda, bez wyszywanky ta bez szarowariw...
Win – odyn sered tych, chto hotowyj do boju,
Sered tych, chto hotowyj staty herojem.
Win projszow kriz' wohoń, perepływ czerez wodu –
Wse zarady witczyzny, zarady narodu.
Iz miljonamy inszych win piszow wojuwaty –
Usi poljahły, a win łyszywsja stojaty.
Ta odrazu ż pohłyne pafosna ława,
Ponawisjat' medali, kryczatymut': "Sława!"...
Win żytyme dowho, win żytyme doroho,
Ałe stane naszym wnutrisznim worohom.
A de ż ti, jakych buło zakatowano,
Spałeno, porubano, pobyto, represowano?
De ti, szczo żyttja widdały za swoje –
De wony je? De wony je?!

Pryspiw

A nasprawdi tak prosto zminyty żyttja!
Prosto wyjty na wułycju, prosto prybraty smittja,
Połjubyty swoju zemłju, swoju ridnu pryrodu,
Widczuty sebe czastkoju jedynoho narodu.
Bo my ne bezridni, bo my – ukrajinci!
Toż dosyt' płjuwaty w didiws'ki krynyci,
Dosyt' bojatysja wiryty w kraszcze,
A swoje na czuże ne minjaty nizaszczo!
Spilnota rozumnych, micnych, nezałeżnych,
Bez "prawobereżnych", bez "liwobereżnych",
Dobrych, prywitnych i nezradływych,
W us'omu jedynych, w us'omu szczasływych.
Łysz ujawit', jakoju stane krajina,
W jakij kożna łjudyna żywe, jak łjudyna,
W jakij wse, szczo chorosze, – znaczyt' i nasze!..
Ałe poky, na żal, wse zowsim inaksze...

Pryspiw