Żuje mene żurba – spokoju nema.
To buło seło, a teper – ferma.
W mene, mow żełe, trepetna dusza,
Mow łymon kysła, wid lodu tonsza.
A łyce krywe, synje, mow żaba.
Trawa je – to kajf, a nema – torba.
Tilky daw lonu, zminjaw na konopłju,
Sydżu – płjuju w fontan, z medu patron lipłju.
To smoktju djuszes, to żuju draże,
Nasypłju w wodu sil, to bude sup uże.
Pidu kupłju kaszne ne duże deszewu,
Aż te ne mij fason – zljakaw na kryk sowu!

O-lja-lja! Żuje mene żurba...
O-lja-lja! Mene żuje...
O-lja-lja! Żuje mene żurba...
O-lja-lja! Mene żuje...

Jak pomnu kartopłju – to bude pjure,
To bude pjure, jak pomnu kartopłju.
Je powna kastrulja, ałe use syre.
Aż te use syre – z’jim pownu kastrułju!

U szłunkowi tjahar, hude, mow w ułeju.
Zażurno posydżu, znowu w fontan płjuju.
Kuma telja żene, ja oko tru do dir.
U neji – oto bjust! – trawma meni na zir.
Pokładu ja kompres, pob’ju po derewu.
To duże dużyj stres – zapurljaju w trawu.
Łize płjuhawyj did, pre, niby, do mene!
Łjapasa dast' szwabra, koły nazdożene.

O-lja-lja! Łjapasa dast' szwabra...
O-lja-lja! Koły nazdożene...
O-lja-lja! Łjapasa dast' szwabra...
O-lja-lja! Koły nazdożene mene!

Myne moja trawma, pereljak ta naryw.
Jim kaszu ta baton, naspiwuju motyw.
Dali palto prodam, ambary zażenu.
Waliza pry boku – po szose w dałynu.
Oto polja kordon, pohljanu na nywu.
Duszu, nemow piton, a to serpom pożnu.
Done moja, na żal, pokynu ja tebe –
Hirsze za tu peczal żurba mene szkrebe!

O-lja lja! Hirsze za tu peczal...
O-lja lja! Żurba mene szkrebe...
O-lja lja! Hirsze za tu peczal...
O-lja lja! Żurba mene szkrebe... Żurba!