Czom tak tysne na hrudy
Dawnja tuha wnoczi?!
Z neba syńoho czuty,
Jak rydajut' kłjuczi.
Za kłjuczem żurawłynym
Iz tenet suety
Ja połynu, popłynu
U dałeki swity.

Druzi wirni proszczajte
I ne bud'te sumni.
Ne sudit', ne szukajte,
I ne zazdrit' meni.
Wzjawszy sum i trywohu
Cych ubohych osel,
Ja podamsja w dorohu –
Mandriwnyj żurawel.

Pryspiw:
Wse, szczo krajało serce,
Za roky widpade –
I u ńomu ozwet'sja
Szczos' wysoke j swjate.
I zabuwszy pro wtomu,
Serce skrykne "Mołys'",
Szczob do ridnoho domu
Powernutys' kołys'!

Ja po switu błukaju
Wid wesny do wesny,
I niczoho ne maju,
Tilky spohady j sny,
Tilky wiczni trywohy
Ta peczalni pisni,
Tilky dowhi dorohy,
Szczo sudyłys' meni.

A jakszczo na czużyni
Swoji kryła składu
I z nebesnoji syni,
Ja, mow kamiń, wpadu,
Chaj w dałeku krajinu
Z newymownym żałem
Moja tuha połyne
Mandriwnym żurawłem.