Koły zhubyła tebe łjubow
J pered oczyma łysze asfalt,
I pid nohamy odni szczuri, –
Zwedy-no oczi. Pohljań – whori

Nad namy nebo, nebo, nebo...

Koły tobi wyływaje deń
Nowi pomyji starych idej,
Koły tebe ohortaje nicz
Pochmurym czadom zhoriłych swicz,
Zhadaj no, chto tobi szłe do nih
Z nimoji pustky antycznyj snih,
Zhadaj-no – ty szcze ne zowsim zwir,
Zwedy-no oczi do Bożyz zir!

Nad namy nebo, nebo, nebo...

Tak poczynajet'sja wira w sebe
Tak omywajet'sja poroch siryj.
Ja wże niczoho ne choczu, tilky
W tebe wsełyty krapłynu wiry.
Ja wże niczoho ne choczu, tilky
Kożnoho ranku baczyty nebo,
Baczyty wranci, jak schodyt' sonce,
Znaty pro te, szczo je Chtos' ponad namy!

Nad namy nebo, nebo, nebo!