1.
Złyj czas wytyskaje z nas, wsi naszi syły
Wam, nam wże duże dawno, mozhy promyły.
Bilszist' nas pokazuje jak, ne treba żyty
Des', szczos' by wkrasty, abo kołjehu naduryty.

Kryk, szał – tobi zymna krow u wenach zakypaje
Des' nas, u temnim kuti – chołodna stal czekaje.
Brud, chłam, trawa ne roste, z doszczu wołossja wjane,
Dumaje kożen, napewno kraszcze wże ne stane.

Na wyżywannja – twoje isnuwannja.
Sylno do bołju, w hołowi pinyt'sja i stukaje krow!

Pryspiw:
Ce nas! Wyprobowuje czas.
Peretworjuje w zło
Ałe nasz hrich ne dlja wsich je
Temnyj i brutalnyj

A my! My baczymo sny.
I kłyczut' wony
Des' dałeko wid wsich
U swit nasz nerealnyj.

2.
Znow deń – hołowa bołyt', de hroszi wzjaty
Wsim nam treba wże dawno – borhy widdaty.
Wpaw snih, wdoma sydymo – czobit nemaje
Nas temna kara, bida hryze i pojidaje.

Nardep howoryw odno, a druhe zrobyt'
Kożen z nych czesno wsich nas, swidomo hrobyt'.
Sam – had, swij kataje zad – na Mercedesi
Win je heroj narodnyj, pro ce napyszut' w presi.

My majże na hrani, u spljaczomu stani
Sylno do bołju, w hołowi pinyt'sja i stukaje krow.