...A muzyka szczemna w krowi rozhałuzyła stebła –
Kriz' neji tekły hołosy iz takych netutesznich uzwysz!
I szczo Wam cja żinka – nikoły w powikach ne terpła,
Nikoły na pidnjati płeczi Wy jij ne nakynete wirsz!
...A huby łamajut'sja, j drobyt'sja, kryszyt'sja prostir,
A dni nalitajut', a dni stuhonjat', jak wokzał...
O, szczo Wam cja żinka – ta, własne, j ne żinka, a ostriw:
Do neji płysty po dymu czerez ciłyj prokurenyj zał...
– Odna po odnij, nacze wikna, czużi widciłowani ruky
Zhasajut' u sutinkach pam’jaty – ne zaczepłjus'!
Nawiszczo ż cja żinka, czyjas' neschołodżena muka,
Szczorazu prychodyt' pid cej perepłakanyj błjuz? –
I pławljat'sja w kutykach rota, iz prysmakom sliz i wanili,
Słowa – prywitannja? proszczennja? – j łoskoczut', nenacze woda...
Wy wse ż pryhadajte, Wy szczos' jij taky zawynyły! –
I żinka pidwodyt'sja, j chustka z płeczej opada...
Powz stołyky u syłuetach, sutułych, mow skynuti palta,
Metnete jij pohljad, obwywszy kruh stanu kilcem, –
Na syzomu skli, de, jak widbłysky, minjat'sja palci,
Prostupyt', nachyłene w palci jij, – Wasze łyce...
I żinka, widtrutywszy kełych, zdywujet'sja: – Chto Wy?
(Bo chto Wy jij, sprawdi, – ni prymcha, ni dolja, ni chyst...)
Ta doky wona, doty Wy szcze szukajete słowa –
Jak chwylja, wysokoho słowa – na wwes' jiji zrist.