...A muzyka shchemna v krovi rozhaluzyla stebla –
Kriz' neyi tekly holosy iz takych netuteshnich uzvysh!
I shcho Vam cya zinka – nikoly v povikach ne terpla,
Nikoly na pidnyati plechi Vy yiy ne nakynete virsh!
...A huby lamayut'sya, y drobyt'sya, kryshyt'sya prostir,
A dni nalitayut', a dni stuhonyat', yak vokzal...
O, shcho Vam cya zinka – ta, vlasne, y ne zinka, a ostriv:
Do neyi plysty po dymu cherez cilyi prokurenyi zal...
– Odna po odniy, nache vikna, chuzi vidcilovani ruky
Zhasayut' u sutinkach pam’yaty – ne zacheplyus'!
Navishcho z cya zinka, chyyas' nescholodzena muka,
Shchorazu prychodyt' pid cey pereplakanyi blyuz? –
I plavlyat'sya v kutykach rota, iz prysmakom sliz i vanili,
Slova – pryvitannya? proshchennya? – y loskochut', nenache voda...
Vy vse z pryhadayte, Vy shchos' yiy taky zavynyly! –
I zinka pidvodyt'sya, y chustka z plechey opada...
Povz stolyky u syluetach, sutulych, mov skynuti palta,
Metnete yiy pohlyad, obvyvshy kruh stanu kilcem, –
Na syzomu skli, de, yak vidblysky, minyat'sya palci,
Prostupyt', nachylene v palci yiy, – Vashe lyce...
I zinka, vidtrutyvshy kelych, zdyvuyet'sya: – Chto Vy?
(Bo chto Vy yiy, spravdi, – ni prymcha, ni dolya, ni chyst...)
Ta doky vona, doty Vy shche shukayete slova –
Yak chvylya, vysokoho slova – na vves' yiyi zrist.