...Tak dowho znaty krajinu, szczo pam’jataty czasy,
Koły projizd na metro buw udwiczi deszewszyj...
W nebi horjat' perechnjabłeni Terezy,
I Striłec' z c'oho boku Zemli wyhljadaje, jak wersznyk.
Misjac' z’jawljajet'sja nahło, mow teroryst, –
Ne z toho boku, i ne za tym zakrutom...
W cij krajini ja wilna – jak wilnym buwaje łyst,
U szuchljadu wkynutyj i do pory zabutyj.
Można zwernuty z szljachu i w parku na Riwersajd
Chocz do ranku sydity
i prosto dywytys' na Bruklin...
(W cij krajini j bez mene pownisińko wsjakych zajd,
Na krajach jich zoru
ja łysz szcze odna "biła kukła".)
Anonimnist' i je swoboda – ne kradenoho "ajdi",
A łyszeń nepotribnoho, nawit' w nicznim moteli, –
Widczuttja pid nohamy ne twerdi, i ne wody, –
A kołyszńoji steli.
Ot zadlja c'oho j dołajet'sja okean
(J wystawljajut'sja Weżi, jak kehli, – na te, szczob zbyty...).
Ja łjubłju cju krajinu – za te, szczo wona niczyja,
Szczo wona ne moja – i ne muszu jiji łjubyty.