Chto, mow soneczko wesnjane, nam tepło daje?
Chto widdast' nam wse, i nawit' – serdeńko swoje?
Chto pryhorne szczyro j niżno do swojich hrudej,
Kołyskowu zaspiwaje dlja swojich ditej?

Pryspiw:
Ce, zwyczajno, – mama,
Ridna, nezriwnjana.
Najdorożczyj skarb wid Boha –
Matinka moja.
Ce, zwyczajno, – mama,
Ridna, nezriwnjana.
Najdorożczyj skarb wid Boha –
W kożnoho swoja.

Jak pryjde neżdane hore i ne myłyj swit,
Chto nas perszyj porjatuje, zachystyt' wid bid?
Chto tobi w tjażku chwyłynu syły dodaje?
Chto rozradyt', pociłuje łyczeńko twoje.

Pryspiw

A koły tobi wedet'sja radisne żyttja,–
Pam’jataj, to wse – mołytwa mamyna swjata.
Ty spiszy jiji potiszyt', bo zabuty – hrich,
Pam’jataj do mamy steżku j bat'kiws'kyj porih.

Pryspiw:
Bo dlja wsich nas – mama,
Ridna, nezriwnjana.
Najdorożczyj skarb wid Boha –
W kożnoho swoja.
Mamo, moja mamo,
Ridna, nezriwnjana.
Najdorożczyj skarb wid Boha –
Matinka moja.