Je u mene wnuczok – kari oczenjata
Czariwna usmiszka, browy, jak u tata
Nosyk, jak u mamy, wuszka, jak u babci
I takyj, jak w mene, łysz mizynczyk – palczyk.
Win takyj zbytosznyj i neposydjuszczyj,
Ne spoczyne chwylky – chłopczyk wsjudysuszczyj.
Szczoby ne pobaczyw, wse bere do ruczok,
Ne dast' zadrimaty didowi onuczok.

Pryspiw:
Jurczyk, win zwet'sja – Jurczyk.
Najkraszczyj w switi – to mij onuczok.

Mama wsi szuchljady sznurkom zaw’jazała,
Wse, szczo można, w szafu wid ńoho schowała.
Ta jomu zabawky – wsi ci perepony,
Jakszczo win nadumaw – wse odno naszkodyt'.
Babcja zrannja tisto sprytno zamisyła,
Jurczyk ce pobaczyw i wzjawsja za "diło":
Poky wona w wanni, szcze prannja moczyła –
Win do tista wyływ didowe czornyło.

Pryspiw

Wnuczok mij – harneńkyj, szczo j ne opysaty,
A kartyny z ńoho można małjuwaty.
Wsi znajomi każut', – prawda, ne chwałjusja,
Szczo win, jak dwi krapli, schożyj na... didusja.

Pryspiw