Na krajeczku u twojeji doli
Biłym ptachom łynu do tepła,
Wira i nadija je w łjubowi
Sylnych dwa ne złamanych kryła.
Bo tebe ja wymrijaw noczamy
I w swoji ne raz ja kłykaw sny,
Czaruwała niżnymy słowamy
I krasoju, szczo Boh daw tobi.

Pryspiw:
A s'ohodni w tebe ja, a w mene ty,
kłyczut' nas do sebe kwity polowi,
kłycze nas do sebe pisnja sołow’ja:
"Ja tebe kochaju ponad wse żyttja."

Na krajeczku u twojeji mriji
Soneczkom w duszi twojij zijdu.
Pomołjus' za nas swjatij Mariji,
Sotni swicz odrazu zapałju.
I bida ne stane pomiż namy,
I rozłuka nas ne rozwede,
I nichto j nikoły wże ne zmoże
Odibraty, chocz na myt', tebe.

Pryspiw