Jak szwydko, bat'ku, roky propływły,
Łita rjasni j kwituczi, juni wesny.
I dni, koły mołodszi my buły,
Znow u hłybynach pam’jati woskresły.
Udwoch, z toboju sjadem za stołom,
Chaj spohadamy nam wsmichnet'sja chata,
I, jak kołys', napownyt'sja tepłom,
Bo majem, szczo zhadaty j szczo skazaty.

Pryspiw:
O, ridnyj bat'ku,
Ty prynosyw u dim switanky
I deń nowyj striczaw bilja worit.
Mene w dorohu wyrjadżaw ty zranku,
Błahosłowljaw dobrom w szyrokyj swit.

Twoji lita wże sribłom zacwiły
I w mene sywyna ljahła na skroni.
Nedawno, my razom usi buły,
Ta roky naszi, mow szałeni koni.
U tebe wnuky, w mene dity szcze –
Nesut' pomiż łjudej nasz rid po switu,
A w serci czujesz, bat'ku, tychyj szczem,
Ta zacwitut' sady, bo sonce swityt'.

I znow nam usmichajet'sja wesna,
Wse powertaje do żyttja z łjubow’ju.
Po wincja, bat'ku, nalljemo wyna
I wyp’jemo do dna i za zdorow’ja.
Toż daj nam, Boże, po żyttju szcze jty,
I dowhoju nechaj bude steżyna.
Bo poky w mene je na switi ty,
To doty ja szcze syn i szcze – dytyna.

Pryspiw (2)