Oczenjata-wuhłyky karapuza-wnuczka
Pylno prydywljajut'sja do mojoho wuszka.
Delikatnym palczykam pidijszła znachidka
I wp’jałysja nihtyky, szczob wona ne wtikła.

Pryspiw:
Wasyłeczku, Wasylku, czornooke dywo,
Wse tobi cikawe i take zwabływe.
Szczo uchopysz w ruczky, zrazu tjahnesz w rotyk,
Nihtyky hostreńki drapajesz, mow kotyk.

Mało ne kryczu, bołyt', a jomu bajduże,
Szcze j smijet'sja i pyszczyt' – łjubyt' wucha duże.
A jak wchopyt' w kułaczok czasom żmut wołossja,
Dumajesz: "W koho ż take, wredneńke wdałosja".

Pryspiw

Pidrostaje wnuczok mij, z kożnym dnem szczos' nowe,
Wże j w kołysci win wstaje sam, bez dopomohy.
A s'ohodni ja pryjszow i joho szukaju,
Bo win wże na czotyr'och po chati hasaje.

Pryspiw:
Wasyłeczku, Wasylku, czornooke dywo,
Wse tobi cikawe i take zwabływe.
Szczo uchopysz w ruczky, zrazu tjahnesz w rotyk,
Nihtyky hostreńki drapajesz, mow kotyk.
Ty dlja nas, onuczku radist' i zabawa,
Jak my wsi czekały, koły skażesz: "Mama".
Ja iz neterpinnjam też teper czekaju,
Koły skażesz: "Didu, dawaj zaspiwajem".