Łoboda na horodi

W tebe na horodi, szczo ne chocz cwite,
Nawit wże je bulba mołoda,
A u mene szczos niczoho ne roste,
De ne hljań, łysz sama łoboda.

W łobodi łoboda z łobodoju,
Dobri ljudy, to bida.
Szczo robyty iz toju trawoju?
Zhubyt mene łoboda.

Duże ljutyj w naszomu kołhospi byk,
Win koho zawhodno zaboda,
Bo do burjakiw ta konjuszyny zwyk,
A w racioni – sama łoboda.

Na obid łoboda z łobodoju,
Oj, win mene zaboda,
Wże j korowy ne dały nadoju,
Zhubyt mene łoboda.

Ja czuju w stajni łysz "mu" ta "mu",
Ta, jak meni pojasnyty jomu,
Szczo to je duże fajno?

Zaraz u Hameryci ta w Kanadi
Kożen mrije, szczo win pochuda,
Treba łysz waryty zupu na wodi
Ta w wodi szczob buła łoboda.

U wodi łoboda z łobodoju,
Harna sztuka – łoboda.
Jak że pyty z takoju jidoju? –
Chto zawhodno pochuda.

Ja duże radyj i ne darma –
Chołesterynu u nij nema
I to je duże fajno.

Sowajus po poli ja tudy-sjudy,
Czuju sercem stanetsja bida.
Oj, załyszus, ljudońky, bez łobody,
W mene żuk łobodu wyjida.

Wyjida łoboda z łobodoju,
A chto za to widpowida:
Szczo budemo my jisty z toboju,
Jak propade łoboda?