Na robotu ja biżu i z roboty ja biżu,
Wse nohamy i nohamy, czuju zaraz jak konjaka zairżu.
Wdoma strjachuju pinu i u liżko jak w trunu,
A na ranok prosynajus' i za chwyłju znow żenu jak na wijnu.
Pewno, ob stinku kołys' rozib’ju sobi łoba,
Ta choczet'sja jisty i musysz do jiżi spiszyt'.
Dawno ja ne żinka, a prosto bihucza chudoba,
Koły ż chudoba ne znaje, do czoho biżyt'.

A czas ide: tik-tak... Wodolij – mij znak.
Tik-tak, tik-tak, tik-tak, tik-tak –
Chocz by wzjaw chto wtopyw, bo inaksze ż nijak.

Może, znaje, de meta moja hazowa płyta,
Miż kastruljamy hałopom prołetiły mołodi moji lita.
Może, skaże mahazyn, chto z nas dureń: ja czy win,
Czy to ciny dohanjaty, czy samij meni tikaty wid tych cin.
Kruczus' po kołu, jak zahnana w kołeso biłka,
Z tyżnja na tyżdeń i w p’jatnycju łedwe żywa,
Maju nadiju, szczo łehsze bude z ponediłka,
Ta to pomyłka, bo w koła kincja ne buwa.

A czas ide: tik-tak... On striłec' – mij znak.
Tik-tak, tik-tak, tik-tak, tik-tak –
Chaj zastriływ by wże, bo inaksze ż nijak.

Dołe żinocza, poczuj moji szczyri wołannja,
Czy dopomożesz do szczastja dobihty meni?
A serce szcze chocze, szcze prosyt' jakohos' kochannja,
Ałe kochannja łysz snyt'sja teper uwi sni.

A czas ide: tik-tak... Dali jak? Ta nijak!
Tik-tak, tik-tak, tik-tak, tik-tak –
I koły ż to use trafyt' nahłyj szljak?

Na robotu ja biżu i z roboty ja biżu...