Staryi dobryi mahnitofon – pisnya pro nadpryrodnu lyubov do rechey. Fatashysty berit' svoyi ulyubleni zabavky i pidtyahuytes' do nas.

Mahnitofon v rozetku vmykayu, kasetku v noho vstavlyayu,
I pid muzonchik sviy realno kovbasytys' pochynayu,
Nechay nyuchaye brynzu kozen chto CD-pleyer maye
V nas tut realnyi OLD SCHOOL – i nas nic ne hraye!
Faynych kobit chiplyayu, i pacaniv svoyich zbyrayu,
Skorenko yisty hotuyu, kohos' za poylom vidpravlyayu...
Vid rivnya de-ce-bel kozen susid prozrivaye,
Vsim chto ne choche z namy tusuvatys' – dach pozryvaye!
Pacany popidtyahuvalys', pozbyralys' kobity,
Vse hotovo, vsi prysutni, pochynayem hudity.
Mahnitofon vykonuye svoyi obov’yazky na sto procentiv,
Halyc'ko-volyns'kyi rep kovbasyt' tak – ne treba absentu...
Vmykayu chip-chop videoklipy – a tam yak v mene mahnitofon,
Kobity vedut'sya na take, kobity pisyayut' kyp’yatkom.
Rozduplyayut'sya, shcho ya realnyi pacanchik, a ne yakas' tam dich,
I ya vze mayu harantovano, dovhu i haryachu nich!

Pryspiv:
Staryi-dobryi mahnitofon
Ne prodam i za milyon,
Ne viddam tebe nikoly,
Ni za shcho i nikomu! (ves' kuplet – 2)

Pislya hulyanky, zranku, antybodunova kampaniya,
Zamist' toho, shchob pochmelyatys' chy ryhaty des' v vanniy,
Beru krosovky ydu v kiosk, i mineralku kupuyu,
Vertayus' za mahnitofonom i chiksamy i na maydanchyk tusuyu.
A tam vse supa-dupa hud, tilky muzyky brakuye,
Ale yak tilky ya pryishov, vsi faynyi bit vidrazu chuyut'.
I kozen pochynaye kovbasytys' i tishyt'sya yak slon,
I razom z muzykoyu pochynayet'sya basketbolnyi hon.
Ta ya pryishov ne v didzeya bavytys', a basketbol hraty,
Mene berut' v odnu z komand, ya pochynayu dupu rvaty,
I sobi i supernyku, bihayu, yak navizenyi,
Za kozen mnyachyk nash i yichniy boryus' nache skazenyi,
Shmalyayu kozen raz, nache ostanniy raz v zytti,
Chasom navit' vluchayu, todi kobity vsmichayut'sya meni,
I choch vony ne duze sharyat', hrupu pidtrymky shvydko zamutyly,
Tak za mene rypily, shcho chasom mahnitofon hlushyly.

Pryspiv

A yakshcho u klub de my tusuyemsya, pryshly chulihany,
I chochut' zrobyty, koly nam dobre, shchob nam bulo pohano,
To nay probachyt' meni mahnitofon, ta ya yoho chapayu,
I yichnoho holovnoho po feysu z pershoho razu vyrubayu!
I yakshcho mahnitofon ne choche shcho nym shche kohos' byly –
B’ye zi vsiyeyi syly shchob vsi reshta vse zaochno zrozumily!
Zvychayno vpadlo potim z mahnitofona krov vytyraty,
Ale z treba yakos' sebe i druziv zachyshchaty!

Pryspiv

A znayesh choho ya nikoly ne prodam sviy mahnitofon? Tomu shcho cherez rokiv dvadcyat' vin bude rarytetom, klasykoyu, bude koshtuvaty v desyat' raziv bilsh niz zaraz. Ale ya y todi yoho ne prodam. Znayesh choho? Bo cherez rokiv sorok vin vzahali bude antykvariatom. Ale ya ne budu varyatom i ne budu yoho zahanyaty. Ya z ne bovdur shchob spohady za hroshi viddavaty. Ya budu sluchaty na nomu kasety. I choch kaset todi vze davnym davno ne bude, koho to chvylyuye. Holovne, shcho v mene bude miy staryi dobryi mahnitofon.