Ty meni nijaka – ni persza, ni druha.
Ty prosto diwczyna moho druha.
Ty prosto jszła iz jakymos' wysokym,
Z jakymos' switłym, błakytnookym.
A ja za toboju ne chodyw ta ne steżyw,
Ne pliw dowkoła pidstupnych mereżyw,
Ja tobi ne chotiw perejty dorohu,
Ja łysz wypadkowo wyjszow z-za rohu.
Ty ne stała meni niczoho kazaty,
Ty ne stała krutyty, ne stała brechaty.
Ty żodnych pojasneń ne zachotiła,
Ty tilky tycheńko proburmotiła...

Pryspiw:
Łaj-ła-ła-ła-łaj... Łajływe słowo!

Win meni nichto – ja joho nawit' ne znaju!
My prosto zajszły do odnoho tramwaju.
Ja sobi zajszow i kupyw tałonczyk,
Potim staw u kutoczku – żuwaty ponczyk...
Ta mene pidsztowchnuła jakas' łachudra
I z ponczyka moho posypałas' pudra!
Taka biła pudra iz sołodkoho cukru
Jomu sypanuła na czornu kurtku...
Win zawereszczaw prosto nesamowyto,
Win buw hotowyj, mabut', mene wbyty!
Win dowho kryczaw – wse jomu buło mało!
I w joho monołozi pereważało...

Pryspiw

Inodi ce prosto projaw riwnja kultury,
Inodi ce nawit' słowo z literatury,
Inodi ce sposib skynuty napruhu,
Inodi ce wyjaw stawłennja do druha...
Czasom stawyt' nas u boksers'ku stijku,
Czasom prowokuje zapekłu bijku,
Czasom wrażaje, czasom obrażaje,
Ałe czasom szcze j duże dopomahaje...

Pryspiw