Ty meni niyaka – ni persha, ni druha.
Ty prosto divchyna moho druha.
Ty prosto yshla iz yakymos' vysokym,
Z yakymos' svitlym, blakytnookym.
A ya za toboyu ne chodyv ta ne stezyv,
Ne pliv dovkola pidstupnych merezyv,
Ya tobi ne chotiv pereyty dorohu,
Ya lysh vypadkovo vyishov z-za rohu.
Ty ne stala meni nichoho kazaty,
Ty ne stala krutyty, ne stala brechaty.
Ty zodnych poyasnen ne zachotila,
Ty tilky tychenko proburmotila...

Pryspiv:
Lay-la-la-la-lay... Laylyve slovo!

Vin meni nichto – ya yoho navit' ne znayu!
My prosto zayshly do odnoho tramvayu.
Ya sobi zayshov i kupyv talonchyk,
Potim stav u kutochku – zuvaty ponchyk...
Ta mene pidshtovchnula yakas' lachudra
I z ponchyka moho posypalas' pudra!
Taka bila pudra iz solodkoho cukru
Yomu sypanula na chornu kurtku...
Vin zavereshchav prosto nesamovyto,
Vin buv hotovyi, mabut', mene vbyty!
Vin dovho krychav – vse yomu bulo malo!
I v yoho monolozi perevazalo...

Pryspiv

Inodi ce prosto proyav rivnya kultury,
Inodi ce navit' slovo z literatury,
Inodi ce sposib skynuty napruhu,
Inodi ce vyyav stavlennya do druha...
Chasom stavyt' nas u boksers'ku stiyku,
Chasom provokuye zapeklu biyku,
Chasom vrazaye, chasom obrazaye,
Ale chasom shche y duze dopomahaye...

Pryspiv