Oj, bida rozisłała swoji czorniji kryła –
Batyja nawała piwswitu pokryła.
Zapałały oseli i cerkwy murowani,
Popowzły popid steli jazyky połum’jani.

I na knjażuju radu w otu tjażku hodynu
Jszły knjazi j knjażenjata, i jich hrizni drużyny.
Chto ż Batyjewi ordy perszym w poli zustrine,
Znajde sławu hordu czy w boju zahyne?

I u cerkwi Desjatynnij dzwony zadzwonyły –
Perszym w bij wede drużynu jasen knjaz' Danyło.
Tychyj homin miż połkamy, pohljady orłyni,
I pływut' nad szołomamy choruhwy łewyni.

Ne sudyłas' peremoha – łysz krywawi rany,
Bołem wystłana doroha, łychom zakwitczana.
Ałe dołeńka knjaziws'ka wse peremahała,
Wże j korona koroliws'ka sywynu winczała.

Sława tobi, jasen knjaże, łycarju nasz hordyj!
Perszym jszow ty zupynjaty Batyjewi ordy.
Ne chyłyłas' holiwońka, koły wsi skoryłys',
Popadały chorohwońky, a twoja – łyszyłas'!
Sława korołju i knjazju, wiczna bude sława!