Tychym weresnem zamrijane uzlissja
I nad prosikamy chmary, jak mosty,
I hortaje witer knyhu – żowte łystja,
U kotrij heroji znowu – ja i ty.
Znowu wereseń, jak w toj dałekyj weczir,
I proszyta pawutynnjam synja dal,
Znowu, jak kołys', u kłekoti łełeczim
Prolita rozłuky wikowa peczal.

Pryspiw:
"Ty łjubysz czy ni?"
Brynyt' u wyszyni...
Ty łjubysz czy ni?
Chto skaże meni?...

I dawno my wże z toboju rozproszczałys',
Ałe dywno – ni adresy, ni łystiw.
Łysz na zhadku nacze, nam łjubow zostałas'
I szczooseni żurby łełeczyj spiw.
Cja łjubow kriz' morok żewrije u serci,
Ne pałaje, ne błahaje, ne kryczyt',
Ałe projde lito i skinczyt'sja serpeń, –
Jak łełeka krajem neba, prołetyt'...

Pryspiw