Hulyaly po mistu po trotuaram,
po hazonam, v metro po vahonam.
Shlyalysya z ranku do piznoyi nochi,
sami ne znaly choho my chochem.
Sami ne znaly choho blukayemo,
Sami ne znaly choho shukayemo.
Vysoko v nebi ye yasni zori,
yich v misti ne vydno, yich vydno v poli.

Pryspiv:
Oiyyaola...

Dychannya mista charivne, terpke,
dlya koho solodke, a komu hirke.
V architekturnych dzunhlyach vyruye zyttya,
vtratyv pylnist' i tebe vze nema.
Tut hotuyut' kokteyl nadzvychaynoho smaku,
inhrediyentiv u nomu povno usyakych.
Potvorne y prekrasne, harne y hydke,
odnym slovom, vse na shcho zdatne plem’ya lyuds'ke.
I toy, chto u misti perebuvaye,
cey chudo kokteyl neodminno vzyvaye,
znaye ne znaye, choche chy ni,
u den u nochi, u den u nochi.
Chasom nam kayf, nas manyat' vohni,
a chasom nam chochet'sya zvidsy vtekty!

Pryspiv

Dumy, moyi dumy, lycho meni z vamy,
pryidit' do mene pohovorymo razom.
Treba nam dumy shchos' zminyty,
bo bilshe nemozna tak uze zyty.
Mozemo zminyty shylo na mylo,
mozemo zminyty livo na pravo,
mozemo zminyty nebo na zemlyu,
chocha b vid toho nam lehshe stalo!

Pryspiv