Wykonawca: Tartak
Słowa: Олександр Положинський | Muzyka: Тартак |
Jiji styl żyttja ne wykłykaje zahalnoho schwałennja –
Każut': W sidanci – szyło, w hołowi – zapałennja!
Koły mysłyt' – obow’jazkowo znajomyt'sja z osnowoju,
Koły howoryt' – to ne jazykom, a mowoju.
Odna na sotnju, odna na tysjaczu,
Za hodynu znyszczuje swoju stypendiju misjacznu.
Maje bezlicz znajomych, a druha – żodnoho,
Pywo – lipszyj towarysz, cyharka – najkraszcza podruha.
Wid rodycziw tikaje czy chowajet'sja w tuałeti,
Odnodumciw znachodyt', pereważno, w interneti.
Na wsij płaneti szukatymesz z detalnym płanom –
Ne znajdesz toho, koho wona kłycze swojim kochanym.
Sobi stworyła pryncypy, obmeżyła sebe ramkamy,
Kołys' mała kochannja, jake zahynuło pid ułamkamy.
Noczamy – płacze ta mrije, wdeń – ne wiryt' nikomu.
I zawżdy stawyt' krapku tam, de można postawyty komu...
Pryspiw:
Sered dywnych rożewych sniw,
Sered tysjacz falszywych sliw,
Sered soteń porożnich rozmow
Pomyraje twoja łjubow...
Jduczy na pobaczennja, trymaje serce zaw’jazanym.
Najważływisze słowo zawżdy łyszajet'sja neskazanym.
Zustriczaty – ne treba, prowodżaty – ne można!
Serdeczka, kwitoczky, pupsyky – ce tak na neji ne schoże!
Wona ne pret'sja za masamy, ne żenet'sja za modoju,
Żywyt' sebe obrazamy, tiszyt' sebe swobodoju.
Z tusowok pafosnych wona widwerto smijet'sja,
Zate hodynamy sydityme w biblioteci.
Chto chocze staty jij druhom powynen buty hotowym
Łataty rany duszi widwertym łahidnym słowom.
Ta kożnoho, chto do neji, wprytuł nabłyżajet'sja,
Wona paniczno bojit'sja, wona widwerto ljakajet'sja.
Jiji żyttja – nacze wiczno nezarachowana sesija,
Jiji normalnyj żyttjewyj stan – hłyboka depresija.
I kożnomu pretendentu wona hotowa kryczaty:
Łjudy! Ne liz'te w duszu, szczob tam hadyty i płjuwaty!..
Pryspiw
A może wse taky wona maje raciju,
Szczo łjubow – ce brechnja, ce zlisna symuljacija?
Mistyfikacija, jakoju zadurmanjujut' hołowu,
Szczob zawżdy maty tebe dostupnoju ta hotowoju?
A może – nawpaky? Łjubow – je, do toho ż, zowsim błyz'ko?
Ne treba strybaty wysoko, ne treba nachyljatys' nyz'ko?
Łjubow – je! Ne taka wże j pidstupna ta beztałanna!
Ałe chaj kraszcze pro ce rozkaże Karjenina Anna...
Pryspiw