Odne prawdywe prawyło zhadałosja meni:
"Czoho durni? Bo bidni! Czoho bidni? Bo durni!".
I wsenarodna durist' pidrostaje u cini –
Wona w łajni ne tone i ne horyt' u wohni.
My na czuże zawżdy ochocze rozzjawljajemo roty,
A swoho znat' ne choczemo, jak joho ne kruty, jak ne werty.
Ta w koho je u hrudjach serce, je na płeczach hołowa,
Nechaj powtoryt' razom z namy ci prosti słowa!

Pryspiw:
Łja-lja-lja, hrywnja kraszcza rublja!
Łja-lja-lja, Ławra błyżcze Kremlja!
Łja-lja-lja!

Czuże ne zawżdy dobre, a swoje ne zawżdy zło.
Chto dumaje inaksze – wydno, tomu ne wezło...
Koły czuże wdjahajemo, koły czuże jimo –
Sami sobi rubajem te, na czomu sydymo!
Ta wirju ja, szczo pomiż namy szcze rozumni łjudy je,
Jaki swoho ne zabuwajut', bo wono swoje – wono swoje!
Toż w koho je u hrudjach serce, je na płeczach hołowa,
Nechaj powtoryt' razom z namy ci prosti słowa!

Pryspiw