Tycha-tycha na dwori pohoda
Nema moho myłoho z pochodu.
Jak pryjichaw mij myłyj z pochodu
Zustriw myłu w sinjach na porozi.
Zdrastuj, myła, zdrastuj, czornobrywa,
Czyja w tebe na rukach dytyna?

Dowho-dowho tebe czekała,
Płakała noczamy, ałe sliz ne wystaczało.
Ne wystaczało, szczob napownyty more,
Szczob zmyty bil rozłuky, szczob zatopyty hore.
Dowho-dowho tebe czekała,
Czas mynaw, ałe wiryła, znała,
Szczo powerneszsja żywym i zdorowym,
Jiji do sebe pryhortatymesz znowu.
Sama u chati, sama u poli,
I wsja robota – na nij, ta ne żaliłas' doli.
Ałe wid tebe nema żodnoji zwistoczky,
A może prosto obirwałasja nytoczka?
A może wże des' tam nakław hołowoju,
Uże zhoriw u wohni strimkoho boju?
Uże nakrywsja czużoju zemłeju,
I bilsz nikoły ne toptamymesz swojeji?..
Mynały dni, mynały dowhi noczi,
I zasychało marno serce diwocze.
Dumky suszyły mozok – chto wytrymaje wse ce?
I wże znewira hadjukoju zapowzała w serce...

Buła ż w mene cyhanoczka Dunja,
Wona w mene dytynu zabuła.
Breszesz, myła, breszesz, czornobrywa,
Ne takaja cyhans'ka dytyna.
A cyhans'ke czorne ta patłate,
A ce biłe, biłe harnuwate.
Dawaj, myła, konyka sidłaty,
Ta j pojidem, cyhanku szukaty.

Chodim, myłyj, iz sinej u chatu,
Budu tobi prawdońku kazaty.
Buw u mene kozak aż try noczi,
Win pokynuw oci kari oczi.