Padaju, padaju, z neba na zemłju padaju.
I, padajuczy, wse chorosze, szczo buło miż namy, zhaduju.
Wse te mynuło, os' pryjszła zyma –
I ja łyszywsja odyn, i ty łyszyłas' sama.
My dobre baczymo te, czoho nasprawdi nemaje,
A te, szczo je, ni ty, ni ja czomus' ne pomiczajemo.
Wse te, szczo buło dobrym, raptom stało pohanym –
Żyttja pokryłos' tumanom...

Oj tuman jarom, pszenyczeńka łanom, w dołyni owes...

Mojim słowam ty bilsze ne majesz wiry,
Dlja mene twoji syni ozera peretworyłysja na czorni diry.
Kochannja, bażannja – słowa iz pisni.
Chocz my spiwały razom, ta pisni buły rizni.
I ja litaw razom iz witrom u czasy rozłuky,
A ty trymała, ty w’jazała ruky.
Moji sunyci – twoja kałyna.
Dlja mene – hory, tobi – dołyna...

W dołyni owes...
Ta ne po prawdi ż, mołodyj kozacze, zo mnoju żywesz.

Nu ot i wse – my rozbihajemosja w rizni kinci odnoho switu.
Nichto ne znaje, szczo robyty – płakaty, abo radity. Jak dity.
Durnyci! Jaka riznycja? Teper ce wse ne maje znaczennja!
My nawit' ne skazały odne odnomu "proszczaj",
My ne skazały "do pobaczennja"!
Ty załyszyłasja odna, a ja piszow za druhoju –
Meni dobre z neju, jij dobre zi mnoju...

Zo mnoju żywesz...
A jak pryjde weczir, szczej t'omnaja ż noczka do druhoji jdesz.
Do druhoji jdesz...
A do mene stycha, stycha potycheńku hołos podajesz.

Hołos podajesz...
Obsady ż ty, myła, moja czornobrywa, czereszneju dwir.
Czereszneju dwir...
Szczob witer ne zachodyw, oj szczob ne zanosyw hołosoczok twij.
Hołosoczok twij...
A ja wże sadyła, czasto j poływała, ne pryjmajet'sja.
Ne pryjmajet'sja...
A uże ż nasze wirne żenychannja wse j mynajet'sja.