Nu os' i wse, ostannij trek, ostannij deń,
Koły znykaw u tysjaczach, miriadach piseń,
Koły zapysuwaw hołos, jakyj rwawsja na wołju,
Zaspiwaty szcze raz wostannje sobi dozwołju.
Dozwołju sobi bezumstwo noczej,
Ne wymykaj, czastisze ty tysny na "Play",
Nakłej im’ja moje ty u sebe na stinach,
Bo ne pobaczysz ty joho u muz. mahazynach,
Bo ne format ni dlja repu, ni dlja inszych żanriw,
Ne czytaju pro wułyci, j ne spiwaju harno,
Ne znaju not, rekording studij też ne znaju,
Wse, szczo ja maju, – dywnyj obraz na im’ja Noizy Minor.
Zihraju w waszu hru, wmykajuczy swoji prawyła,
Zitru usi zakony akuratno rozstawłeni,
Stado aktywno swoje wyrazyt' stawłennja,
Dumka jich stojatyme w czerzi dumok ostanńoju.
Rep-huru meni skażut': "Nulowi skiłz i fłou,
Twoja technika słabeńka i rymujesz chrinowo,
Odna łysz forma ważływa, wmist ne obow’jazkowo,
Dumkamy farszyruwaty, ne potribno, dlja czoho?"
A potim cej albom poczuje profi zwukacz,
I skaże, szczo czastot brakuje meni to tut, to tam,
I wzahali wse zwedeno bezdarno,
Zwuk deszewyj, płastmasowyj i zwuczyt' jakos' nesprawżńo,
Ta ja i dosi pam’jataju iz czoho wse poczynałos',
Tomu krytyky zasuńte swoju krytyku podali,
A jakszczo ty taky choczesz szczos' ljapnuty ne po suti,
Zapyszy na mikrofon i sam że potim posłuchaj.
Bo jakszczo wsim dozwoljaty płjuwaty u własnu mriju,
To wona taky pomre, ne wstyhnuwszy narodytys',
Ne roztraczuj ty jiji na nepotribnych łjudej,
Na zło usim jiji tjahny, żywy sered cych piseń.

Pislja cych sliw kilkist' potencijnych słuchacziw,
Popowzła unyz i zmenszyłas' u kilka raziw,
Nu szczo ż, ne buty meni nomerom perszym u chit-paradach,
Och, jak sumno, chto ż mene teper rozradyt'?
Dajte poradu: jak że buty? Szczo robyty?
Bez sławy i bez hroszej, serdec' fanatiw widkrytych,
Zawtra wstanu zranku j ponesu ce demo na Mun Rekords,
I potrapłju w szou-biz, stanu zirka, jak Kamjens'kych!
Nacze Łens'kyj Puszkina – romantyk do mozku kistok,
Stan duszi – zminna konstanta, os' takyj oksjumoron,
Hiperboliczni poriwnjannja, metafory i synekdochy,
Zworoty, szczo dały możływist' sercju dychaty.
A bilszist' dniw – prosto budni minoru,
Dlja tebe kożne słowo, złowy joho u powtori,
Istoriju swoju perekazaw cymy wirszamy,
Djakuju, do zustriczi, z wamy buw Noizy Minor.