Dlja czoho noczamy chołodnymy ja ne spaw?
Dlja czoho namahawsja dijty taky do kincja?
Dlja czoho wid usich prychowuwaw swoju mriju?
Dlja czoho ja żywu i dlja czoho usi rjadky ci?

Ty zapytajesz mene chto ja i zwidky ja wzjawsja,
I dlja czoho cymy notamy hoduju twoje serce,
Dlja czoho wytraczaw miljardy swojich hodyn,
Aby do was kupłety ci taky zmohły dopowzty.
Dlja czoho podychaw iz hołodu kilka tyżniw,
Kupyw cej mikrofon i potim ne maw szczo jisty,
Wbywstwo sebe samoho – zarady czoho?
Dlja czoho ja prykowuwaw sebe do mikrofona?
Widmowljajuczys' wid druziw, chowajuczys' wid łjudej,
Iz bołem prokydajuczys' zranku kożen nastupnyj deń,
Dozwoływszy sobi realnist' cju sered piseń,
Pobuduwaw swoje zwałyszcze iz mrij ta idej,
Nad jakymy wsi smijut'sja – ce dytjaczi fantaziji,
Twoja muzyka nikomu ne potribna, pobaczysz ce,
Zhasne wse, czasu trochy j perehoryt',
I powerneszsja ty u nasz "neidealnyj swit".

Oce tak idiot, kljatyj idealist,
Zabyj na swoji wirszi, spynoju do nych ty powernys',
"Bud' realnym, czuwak, pora wże wyrosty,
A ne zajmatysja fihńoju typu tam poszuku szczyrosti".
W sercjach łjudej, w jakych i dosi ja wirju,
Nu, ne może ż tak buty, szczob załyszawsja odyn ja,
Ja wyjnjaw iz sebe prawdu usju nazowni,
Raptom pobaczu ja nebo bez c'oho bołju.
Dlja czoho wyjmaju iz sebe ce na powerchnju?
Dlja czoho załywaju ałkohołem bil nesterpnyj?
Tak wperto na werch tjahnu sebe szczodenno,
Widwertymy ziznannjamy za pryncypom kreszczendo.
Tak łehko zhadaty use swoje mynułe,
Dumky, szczo duże czasto ne dajut' meni zasnuty,
Mynułe, jakoho czastkowo i ne buło,
Dytynstwo naodynci z optymizmom u majbutnje.

I bat'ko-ałkoholik, jakoho i ne baczyw,
Ridnyj mij tatus', ne chwyłjujsja, ja wse probaczyw.
Szczo tut takoho? Zminyty na ałkohol
Matir z nowonarodżenym synom – zwyczajna norma.
I potim piszow ty, powernuwsja łysze raz,
Dlja czoho? Aby potim znowu znyknuty nazawżdy?
Aby potim ja bojawsja zapytuwaty pro prawdu,
Szczob ne złamaty idealiw, jakym powiryw rano,
A potim w serci rany, jaki chowaw staranno,
Jaki ne hojiłys' nawit' koły stawaw ja starszym,
Jaki teper distaw ja, wirszamy i łystamy,
Szczo rozmalowani czorno-biłymy koloramy,
Jaki chowaju w ramky niknejmu "Noizy Minor",
Nikczemni namahannja zabuty wsju realnist',
Jaka teper szczoranku żorstoko j bezdohanno
Dopomahaje toptaty wsi moji mriji nohamy.

Nu, tak, awżeż, wyhidno łyty slozy,
I takym czynom prokładaty uspichu dorohy,
A potim populjarnist', fanaty j kupa hroszej,
Ce prosto smiszno, zamowczit', bud' łaska, dosyt'.
I, mabut', tekstu bahato, komus' tjażko naprjahaty,
Swoji zwywyny dlja toho, szczob widczuty chocz krapłju,
Chocza b widsotok us'oho, szczo zwuczało u muzyci,
U widwertych akordach, szczo z Internetu zahruzjat'sja.