Ja spokijnyj, i tobi ne wdast'sja wywesty mene z riwnowahy,
Twoji słowa i wczynky ne warti mojeji uwahy.
Ja spokijnyj, i wsi zowniszni rozkłady i probłemy,
Ne pronyknut' kriz' moji wnutriszni tereny!
Ja spokijnyj, pro mene, możesz i dali naprjahatys',
Ta tobi nawrjadcze, wdastsja błyżcze do mene distatys'.
Popry wsi twoji spokusy, prowokaciji i pidstawy,
Ja łyszajus' spokijnym, jakym by ty ne buw łukawym.
Ja spokijnyj, wseredyni j nazowni, – wsjudy,
Mene ne wywedut' z sebe ni obstawyny ni łjudy.
Chaj ce bude obicjankoju, a ne pustymy słowamy,
Chaj ja budu jty do c'oho, dnjamy czy misjacjamy.
Ja spokijnyj z prywodu c'oho, i z prywodu ws'oho,
Ja ne naprjahajus', bo ja wirju u Boha!
Ja spokijnyj, bo znaju, wse bude tak, jak maje buty,
I popry wse, ja postarajus' cju istynu ne zabuty.

Pryspiw:
Ja spokijnyj.
Ja spokijnyj popry wse szczo widbuwajet'sja nawkoło.
Ja spokijnyj.
Ja spokijnyj popry wse szczo widbuwajet'sja nawkoło.
Ja spokijnyj.
Ja spokijnyj popry wse szczo widbuwajet'sja nawkoło.
Ja spokijnyj.

Ja spokijnyj, bo uswidomłjuju, szczo wse widnosno,
I te, szczo meni możływo wydajet'sja zowsim ne znosnym,
Dlja kohos' inszoho, zwyczajnyj płyn, zwyczajnych reczej,
Ja możu czymos' perejmatys', ałe dlja inszych łjudej,
Moji trywohy j neharazdy, wyhljadajut' ne suttjewymy,
Wony b miscjamy zi mnoju pominjałys' myttjewo.
Ja Boha ne spokuszaju, i na żyttja ne narikaju,
Bo wse mohło buty j hirsze, i ja ce ne zabuwaju,
Ja spokijnyj, i ty mene ne spokuszaj, sył ne wytraczaj,
Spiłkujsja z takymy jak ty, mene ne zajmaj!
U mene kupa spraw swojich i ja wyriszuju jich,
Tomu, bud' łaska, ne zmuszuj, mene braty na duszu hrich:
Pohane dumaty, złe tworyty i howoryty nepotribne,
Rujnuwaty swoju duszu, i stawaty duchowno bidnym.
Ja spokijnyj, i ne radżu tobi cej fakt minjaty,
Ja spokijnyj popry wse szczo ty możesz zrobyty czy skazaty!

Pryspiw

Ja spokijnyj, bo wse szczo treba dlja szczastja, u mene wże je,
U mene je najbilszyj darunok, ce żyttja moje!
U mene je mij Boh, mij tałant, moja sim’ja,
Moja domiwka, moji druzi, łjubow moja!
I koły mene zapewnjajut', szczo ja muszu kudys' jty,
Szczo ja powynen jakojis' nezrozumiłoji distatys' mety.
Ja spokijnyj, bo sam wyriszuju, kudy prjamuwaty,
Jakych ciłej dosjahaty, kotrych łjudej unykaty.
Ja spokijnyj, bo nawit' jakszczo meni wpasty dowedet'sja,
Ja znaju, żoden z mojich druziw, wid mene ne widwernet'sja.
Podast' ruku dopomohy, i widczynyt' dlja mene nowi dweri,
Po-mojemu ce i je sprawżńoji drużby kryterij.
Ja spokijnyj, bo cja jakist' prytamanna osobam wydatnym,
Mudrym, uswidomłenym i stowidsotkiw ne durnym!
Ja spokijnyj, bo ni zawtra ni wczora – dlja mene nema,
S'ohodnisznij deń – jedyne czym zajnjata moja dusza j hołowa!

Pryspiw