Koły my mali, my wsi pro szczos' mrijem. Kożen płanuje wyrosty i staty kymos'. Ta koły my wyrostajem, my zabywajem.

Pryspiw:
Ne dozwoljaj nikomu, rujnuwaty własni mriji,
Trymaj jich bilja sebe.
I pam’jataj – ty zmożesz, wse szczo zachoczesz,
Łysze roby szczo treba!

Kudy twoji dytjaczi mriji diwajut'sja?
Czomu koły ty wyrostajesz ty wid nych chowajeszsja?
Wid nych wtikajesz, pro nych zabuwajesz, na nych zabywajesz,
Powodyszsja tak, nacze ty jich nemajesz...
I nikoły ne maw, może ty prosto zljakawsja?
Chocza widmazujeszsja tym szczo ty nawit' ne ujawljaw,
Jak tjażko i nełehko wse w dorosłomu switi dajet'sja
I teper ty wże newpewnenyj, teper tobi zdajet'sja,
Szczo dytjaczi mriji ce zwyczajno sztuka pryjemna,
Ałe realnist' sponukaje dumaty, szczo wse daremno.
Treba hroszi zarobljaty, pro statok dbaty,
A dlja c'oho neobchidno za tendencijamy slidkuwaty.
Zaraz jak i zawżdy w modi taki profesiji:
Medycyna, ekonomika, jurysprudencija,
I obyrajuczy swij chrest, ne dumajesz – pidchodyt' win tobi czy ni,
A potim wse żyttja prowodysz u moralnomu bahni.

Pryspiw

Koły ja każu pro dytjaczi mriji, ja ne maju na uwazi bat'kiw,
Jaki protjahom dytjaczych rokiw,
Tobi wtyrały kym ty majesz staty jak pidrostesz,
Jaku profesiju ty sobi oberesz...
Skorczyw jakus' smisznu hrymasu – wse budesz artyst,
Komus' szczos' wter po-dytjaczomu mudro – pryrodżenyj juryst.
Rozhljadajesz termometr – napewno pidesz w medycynu,
Os' tak bat'ky hotujut' majbutnje dlja dońky czy syna.
Jich można zrozumity, wony ż choczut' jak najkraszcze zrobyty,
Tomu czasom wony wyriszujut', kudy tobi wstupyty,
Czym tobi w dytynstwi zajmatys', z kym tobi drużyty,
Take wrażennja szczo wony choczut' twoje żyttja prożyty...
I chocz ce absołjutno nemożływo, dechto ne chocze dohnaty,
Nedobre swoji cili nerealizowani, w ditej wkładaty.
Jakszczo wony majut' własni płany szczodo swojeji doli,
Chocz czasto bat'kiws'ki ambiciji berut' ci płany w newołju.

Pryspiw

To rozkaży, bud' łaska, jaka u tebe widmazka,
Szczo ty swoje żyttja ne peretworyw w kazku.
Jakymy buły twoji mriji? Czoho ty chotiw?
Zdołaty wsju nesprawedływist' u switi? Teper ty zabyw.
Staw takym jak bilszist', uperedżenym i cynicznym,
Ne dostatńo wpewnenym, zate zanadto prahmatycznym,
Pracjujesz na roboti szczo ni hroszej ni zadowołennja ne prynosyt',
Chocza nichto tebe ne zmuszuje, nichto krim tebe ne prosyt',
Zradżuwaty swojim mrijam, chiba ty c'oho bażaw,
W dytynstwi, kym ty chotiw staty – skaży ty nym staw?
Chto tobi zaważaw, obstawyny, bat'ky, derżawa?
Ne widpowidaj, podumaj dlja sebe, ałe ne bud' łukawyj.
Bilsze toho, chto tobi zaraz, ne daje peretworyty
Twoji mriji w realnist', dlja toho szczob tak jak ty choczesz żyty?
Jedyna poważna pryczyna ce wik, chiba-szczo ne trymajeszsja na nohach –
Wsi inszi widmazky ne kanajut' – wse w twojich rukach!

Pryspiw