Raz, dwa, try – perewirka mikrofonu,
Czy dosyt' dobre, łunaje zwuk u domi c'omu?
Jakszczo ni, – robit' hucznisze, sydit' tychsze,
Słuchajte uważnisze, rozumijte bilsze!

Ej, Saszko, dodaj nyz'kych czastot, ja widkryju swij rot,
I dlja wsich z ńoho polljet'sja słowesnyj kompot.
Frukty i jahody – ce słowa i temy,
Woda w jakij wony pławajut', ce muzyka szczo jich ob’jednuje.
Nastrij załeżyt' wid toho skilky cukru dodaty:
Pidsołodyty trahediju, czy zipsuwaty swjato.
Rizni zawdannja wymahajut', riznoho wykonannja,
U c'omu kulinarno-żyttjewomu zmahanni.

Toj chto w kuchni szaryt', toj ciłjuszczi kompoty waryt',
Chworych wylikowuje, sprahłych prawdy wtamowuje,
W czempionati hurmaniw, jomu podjaka i wyznannja,
Sława, ławry peremożcja, wid fanatiw kochannja.
Toj chto swidomo do procesu pidchodyt', eksperymenty robyt',
Ta razom z tym proporciji i recepturu zberihaje,
Toj ne perejmajet'sja, bo prekrasno znaje,
Szczo sprawżni mytci, to wtraczajut', to peremahajut'.

A ti chto ne majut' powahy do kultury j tradycij,
Dumajut', szczo zrobljat' wse z perszoho razu, bez repetycij,
Czużi frukty kradut', nemyti jahody berut',
Nawit' zamist' cukru sprawżńoho – cukrozaminnyk dajut'.
Wykorystowujut' wtorynnu wodu, z jakoji wże szczos' robyły,
Pyty pomoji taki, ne maje nichto ni bażannja ni syły.
Robljat' wse tak-sjak, koso-krywo aby żywo,
Potim dywujut'sja, szczo łjudy zamist' jich kompotu p’jut' pywo!