Na nebi hrim prohrymiw, w tumani błyskawky szwy, rożewych linij durman.
W wołohim prostori dniw ty miscja szcze ne znajszow, usjudy tilky obman.
Bezlicz kałjuż u nohach, krapli doszczu na słowach.

Do bołju wyżytyj swit, kriz' temnyj zachid i schid, zamknuwsja sam u sobi.
Proroctwo rodyt' hrichy, a widczaj zlist' zażene w usi bażannja twoji.
Widstań do mriji słyz'ka, i tak wid boli ważka.

Kynutys' jij nawzdohin, zdatys' ne wystaczaje sył.
Widlik w kilka żyttiw, ty jich dawno prożyw.

Pryspiw:
Pływy w synje more, synje more.
Łysz tam ty znajdesz spokij chwyl mors'koho połotna.
Jdy w synje more, w synje more.
Rozwij swij kryk, nacze bil, szczo stojit'
W oczach hołodnoho psa.

Za horyzontom buttja sobi prytułok ty zwiw, a w nim prydumanyj raj.
I krim spokusływych sliw, swojich strażdań ty ne czuw, chocz serce rwałos' za kraj
Niżno sp’janiłyj wid sliz, w prostori ty bez kolis.

Dychaty czasu nema, zdatys' ne wystaczaje sył,
Widlik w kilka żyttiw, ty jich dawno prożyw.

Pryspiw

Dosyt' chowatys' u sobi, wiryty w mriji na zemli.
Dijsnist' odna, prirwa odna, i u bezodni dniw nema i dorih nema...

Pryspiw