Rozhortaje bożewiłlja temnu hru, szczo ne dijde do nas
I propałyt' zemłju j tiło.
Swit pożeż ne maje worottja.
U bezstrasznych bojach do kincja.

Rozdobuty wołju j syłu, zbyty z nih zarady korolja
Widstojaty neuchylno, nasza płot' i wsijana zemlja –
Nerozrywni swity, kajattja.

Pryspiw
Dosyt' krow proływaty newynno i tremtity wid bożewiłlja wijny,
Kraszcze praporom w nebo złetity i widdaty wse, szczo trymaw w rukach i dumkach.

I zdijnjatys' w dyke połe, połum’ja zakryje bytyj szljach.
Wże tak dowho ne horiły sowist' i newymuszenyj strach,
Szczo prypaw i woliw, ne u snach.

Tut twoji slidy, ty załyszyw jich, a sam podawsja wnyz,
Bez kolis, ty prypaw bezsyło, wpawszy do wody.