Tam, za stinoju nichto ne howoryt'.
My baczym jiji, bo wona bilja nas.
Szczodnja powno smichu j nimi korydory.
Dałeko ne tam zupynyt'sja czas.
I do schoczu wdychnuty nicz j widwertu tyszynu,
Za stinamy szcze chtos' ne spyt', dopoky kryła ne składut'.

Pryspiw:
U sjajwi zorjanych nebes, tak łehko ja tebe poczuju.
Wseswit zapały, oczyma ja dawno czatuju
Nicz, bezhłuzdo zminjuje deń,
W jakomu wsi, jak odyn, zabutyj swit.

Tut nemożływo tikaty wid sebe,
Bo obriju c'omu kraju nema.
Łysz witer widwerto u spynu poduje.
Ta mało-chto naskriz' poczuje żyttja.
Wohoń bezslidno spałyt' wse i popił roznese.
I dym prysjade na zemli, niszczo nikudy ne wede.

Pryspiw