Dym w dołyni sywoji riky, des' tut twij spohad pochowaw czerepy i chrebty.
Płyn, takyj bezżalnyj, jak i bil, bezsmertno w hrudjach zasynaw,
A inodi widpuskaw.
Wolja, syła, neruchomych stin.
A za nymy prostir nawzdohin.

Pryspiw:
Ce twij perszyj smich u dorosłyj swit, de smysłu nabuły słowa.
Ce twij dykyj płacz prychowanych strażdań, bołyt' dusza.
Widdaj meni swij raj i spokij załyszy, szczob baczyty switło slipym.
I smołoskyp w rukach pokaże wirnyj szljach, projty odnym.

Strach i son z kyndżałom u rukach, i czasza biłoho wyna pustije szczoraz do dna.
Swit, u ńomu nawprostec' idu, i pawutynu ja snuju,
W swojich neprostych dumkach.
Kłycze znowu kołeso stychij.
Obertaje wraz łancjuh podij.

Pryspiw (2)