Ce – sproba napysaty wirsz pro nas,

pro naszu ucztu, mołodu i p’janu.
Jake wyno, jaku chmilnu omanu
wływaw u juni horła szczedryj czas!
My tak żyły, nemow spiwały dżaz.

Chocza ne dżaz, a kamerni koncerty
zrywały nas, i my iszły w snihach
na horu, de lisy rosły i ptach
kryczaw pro szczos' tajemne i widwerte,
i wid łjubowi można buło wmerty.

Czy chto za namy jszow po tych slidach?

Ta ja zabuw, łyboń, pro hołowne:
jszow rik nowyj, te dijałosja w siczni.
W budiwljach spały mljawi j anemiczni
huljaky, szczo nabrałysja do ne-

prystojnosti. A ty pekła mene,

szczorazu insza, ne taka. Szcze z noczi –
ti dwi ruky u mene na płeczach
ja pam’jataw, i temne szczos' w oczach.
Ałe jakyj kretyn powiryt' w oczi?

Ja pidbyraw kłjuczi, słowa proroczi,
chocza na ranok mij poet zaczach...

Jak tjażko powertatys' na riwnynu,
skotytys' po hładeńkij merzłoti,
czy z’jichaty, jak ja, na żywoti
w tu wułyczku, szczo wyhynała spynu,
pid maskarona borodu capynu,
de pyjaky, tramwaji i swjati,

de, wse odno nedremna, mow radar,
naciłenyj na sny, czyhała zrada,
a wychudłyj biblijnyj wynohradar
na bramach buw rozip’jatyj, spodar.
A z radioł szypiw rizdwjanyj dar
(chocza joho j zabrjazkała estrada).

Tudy, de wsjudy widbuwawsja son –
tjażkyj, pochmilnyj, pisljanoworicznyj,
tudy, de kożen p’janyj buw zustricznyj,
a wsi zustriczni – p’jani. W unison
spiwały my, zabuwszy pro fason.

Chocz my j buły, mow mandriwni aktory,
i w nas buw Ihor, win surmyw, jak as.
Jakas' najiwna wira u Parnas,
czy to w Prowans,– ałe ruszała hory!..
Otak my jszły, nemow slipi u more,–
i ty, i ja, i wsi nawkoło nas...