Anheły Bożi – j ti ne znajut' ptacha
Mojich bezodeń. Ty zabrała krow.
Amur mene, jak szmarkacza, zborow.
Łykuj, mała! Ja w serci maju cwjacha.

Ity wijnoju na Moskwu czy ljacha –
Jake ce szczastja suproty okow
Nud'hy i tuhy. Ja szaliju, mow
Efijop skażenyj. Toskno meni, bljacha!

Bodaj ty stała baboju staroju,
Ohydnoju, bez nosa i zubiw,
Rachubo moja, zhubo bisnuwata!

A wse, szczo majesz, – je łyszeń diroju,
Kotru ja, hrisznyj dureń, połjubyw.
Anu tebe do kata – twoho tata!